Pitbulls zijn een beschermend en onverschrokken hondenras dat bekend staat om hun speelse temperamenten en vriendelijke aard. Ze hebben echter een hoge prooidrift en kunnen soms een slechte reputatie krijgen omdat ze eerder zijn gefokt en getraind om agressief te zijn, zodat ze kunnen deelnemen aan hondengevechten. Het ras is geboren uit de oorspronkelijke Engelse stieren-lokaashond die werd gefokt om grote dieren zoals beren of herten aan te vallen. Daarom hebben sommige landen regelgeving die het importeren of fokken van pitbulls verbiedt. Is Canada een van hen?
De Canadese federale overheid reguleert pitbulls niet, maar ze zijn in sommige provincies en gemeenten wettelijk verboden. Blijf lezen voor meer informatie over de Canadese regelgeving met betrekking tot pitbulls.
Waar is het illegaal om een pitbull te bezitten in Canada?
Zoals we al aangaven in de inleiding van onze blog, terwijl de federale overheid geen Canada-brede verboden op pitbulls heeft, doen sommige provincies en steden dat wel.
Pitbulls zijn niet toegestaan in meer dan 40 steden in Manitoba. Winnipeg, de hoofdstad van de provincie, heeft rasspecifieke wetgeving tegen honden die lijken op Amerikaanse Pit Bull Terriers, American Staffordshire Terriers en Staffordshire Bull Terriers. Andere steden in Manitoba waar het illegaal is om een pitbull te bezitten, zijn Virden, The Pas, Reston en anderen.
Ontario heeft sinds 2005 een provinciaal pitbullverbod. Volgens de definitie van de provincie omvatten pitbulls Pit Bull Terriers, American Staffordshire Terriers, American Pit Bull Terriers of elke hond met een vergelijkbaar uiterlijk of fysieke kenmerken.
Pitbulls zijn verboden in verschillende steden in Alberta, Saskatchewan, New Brunswick, Nova Scotia, Newfoundland en Labrador.
Hoe zit het met de andere delen van het land?
Hoewel geen van de andere provincies het bezit van pitbulls volledig verbiedt, hebben veel gemeenten regels over het bezitten van pitbulls.
In 2018 nam Quebec bijna een wet aan die “potentieel gevaarlijke honden” verbood, waaronder pitbulls en rottweilers. Wetgevers besloten echter uiteindelijk dat er geen wetenschappelijke basis was voor deze wet en legden deze op de lange baan.
Hoewel pitbulls in geen enkele stad in British Columbia verboden zijn, hebben veel steden beperkingen voor dit ras.
Richmond beschouwt pitbulls bijvoorbeeld als ‘gemene honden’. De stad heeft dierencontroleverordeningen waarin staat dat deze honden altijd moeten worden gemuilkorfd terwijl ze zich in een park of openbare plaats bevinden en te allen tijde binnenshuis moeten worden opgesloten in een veilig omheinde tuin terwijl ze op het terrein van de eigenaar zijn. Alle punten van binnenkomst in de tuin moeten een bord hebben waarop duidelijk staat dat er een gemene hond binnen is.
In West Vancouver worden pitbulls beschouwd als “agressieve honden” en zijn ze onderworpen aan verschillende statuten. Deze honden moeten altijd veilig binnenshuis worden opgesloten, in een afgesloten kooi die de toegang van kinderen niet toestaat, of aan een riem of ketting die niet langer is dan 1,5 meter lang. Bovendien moeten agressieve honden een soort permanent identificatieapparaat hebben. De verordening stelt ook dat eigenaren duidelijk gemarkeerde bewegwijzering op hun eigendom moeten hebben die het publiek op de hoogte stelt van de aanwezigheid van de hond. De bewegwijzering moet strikte regels volgen (belettering moet bijvoorbeeld duidelijk zichtbaar zijn vanaf 16 meter afstand en het bord mag niet groter zijn dan 1,5 vierkante meter of kleiner dan .75 vierkante meter).
Pitbulls worden ook vaak gediscrimineerd door verhuurders.
Wat is rasspecifieke wetgeving?
Rasspecifieke wetgeving (BSL) is een verzamelnaam voor wetten die bepaalde hondenrassen reguleren, beperken of ronduit verbieden. Het denkproces achter BSL is dat het aantal hondenaanvallen op mensen en andere dieren zal afnemen wanneer deze wetten van kracht zijn.
Een snelle oplossing zoals BSL zal het gevaarlijke hondenprobleem echter niet oplossen. Volgens de ASPCA is er zelfs geen bewijs dat dergelijke wetgeving een gemeenschap veiliger zal maken. Organisaties zoals de Centers for Disease Control (CDC) en Prevention en de American Veterinary Medical Association (AVMA) zijn sterk gekant tegen BSL.
Niet alleen zijn rasspecifieke wetten duur en moeilijk te handhaven, maar elke hond kan bijten, ongeacht zijn ras. Het is onmogelijk om een nauwkeurige bijtsnelheid voor een hondenras te berekenen of tarieven tussen rassen te vergelijken, omdat de gegevens onbetrouwbaar zijn. De gegevens zijn om verschillende redenen wishy-washy, waaronder:
Een hondenbeetrisico en preventiestudie door de AVMA suggereert dat hondenrassen die agressiever waren tegenover mensen klein tot middelgroot waren, zoals speelgoedrassen en spaniels. Maar hoewel kleinere rassen agressiever kunnen zijn, betekent hun grootte dat ze veel minder kans hebben om ernstige bijtwonden toe te brengen, behalve bij kwetsbare personen of als ze zich gedragen als onderdeel van een roedel.
BSL is een veel te eenvoudig antwoord op een complex maatschappelijk probleem dat gevolgen met zich meebrengt voor onschuldige honden en eigenaren. Om nog maar te zwijgen van het feit dat rasverboden het sociale probleem van onverantwoordelijke eigenaren van gezelschapsdieren niet aanpakken.
Laatste gedachten
Slechts een handvol plaatsen in Canada verbiedt pitbulls ronduit, maar veel gemeenten hebben wetgeving die ze beperkt. Helaas, hoewel rasspecifieke wetgeving misschien een antwoord lijkt op het gevaarlijke hondenprobleem van het land, is het een pleisteroplossing die de diepgewortelde sociale problemen in de kern van het probleem niet aanpakt. BSL veroorzaakt het leed van onschuldige honden en verantwoordelijke eigenaren van gezelschapsdieren.
Uitgelichte afbeelding Credit: Jonathan Cooper, Unsplash