Epileptische aanvallen, ook wel stuipen of stuiptrekkingen genoemd, behoren tot de meest voorkomende neurologische aandoeningen voor honden. Een aanval is een plotselinge abnormale golf van elektrische activiteit in de zenuwcellen van de hersenen. Het resulteert vaak in onwillekeurige spierbewegingen, bewustzijnsverlies, gedragsverandering, verwarring, rusteloosheid en vocalisatie.
Nadat uw hond een aanval heeft gehad, vraagt u zich waarschijnlijk af wat de oorzaak is.
Dit artikel bespreekt de mogelijke oorzaken van aanvallen bij honden en schetst enkele van de moeilijkheden bij het krijgen van een diagnose.
De 10 typische redenen waarom honden epileptische aanvallen hebben
1. Epilepsie
Epilepsie en epileptische aanvallen kunnen soms door elkaar worden gebruikt. Epilepsie is echter een aandoening die wordt gebruikt om een aanvalsstoornis te beschrijven, terwijl een aanval de gebeurtenis zelf is. Het moeilijke van deze diagnose is dat experts nog niet precies weten wat de oorzaak is. Het woord dat wordt toegeschreven aan epilepsie is “idiopathisch”, wat in wezen betekent dat er geen bekende oorzaak is. Om te worden gediagnosticeerd met epilepsie, moeten andere aandoeningen worden uitgesloten, vooral als de hondenpatiënt ouder is dan 5 jaar of jonger dan 6 maanden.
Epilepsie kan worden bestreden met medicatie en de hond heeft meestal een levenslange behandeling met anticonvulsieve therapie nodig. Het is belangrijk om een aanvalsdagboek bij te houden voor een hond met epilepsie, waarbij de lengte, frequentie en omstandigheden van de aanvallen worden genoteerd, en om ervoor te zorgen dat u een noodplan hebt als de aanval van uw hond langer dan 3 minuten duurt.
2. Vergiften en toxines
Bepaalde gifstoffen kunnen een plotseling begin van aanvallen veroorzaken. Deze omvatten xylitol (de kunstmatige zoetstof), antivries, donkere chocolade, rattenaas gif en cafeïne. U zult waarschijnlijk ook andere klinische symptomen zien, zoals braken en diarree, tremoren, lethargie en soms blauwe plekken of bloedingen. Het is uiterst belangrijk om een snelle veterinaire behandeling te krijgen als u denkt dat uw hond is blootgesteld aan een potentieel gif, omdat de prognose dramatisch wordt verbeterd met vroege interventie en behandeling. Sommige toxines hebben een tegengif, maar voor anderen kunnen patiënten gewoon alleen worden ondersteund als het toxine zich een weg baant uit het lichaam.
3. Hersentumor
Een hersentumor komt vaker voor bij honden van middelbare leeftijd en ouder en staat altijd op de differentiële lijst van een dierenarts voor plotseling optredende aanvallen en is iets dat idealiter wordt uitgesloten door gespecialiseerde diagnostiek. Hersentumoren kunnen vaak ook andere tekenen veroorzaken, zoals een verandering in gedrag, pacing, rusteloosheid, hoofd kantelen, cirkelen, zichtstoornissen, braken, onappetijtelijkheid en lethargie. Een MRI of CT is normaal gesproken nodig om de laesie in de hersenen te visualiseren en een biopsie om erachter te komen welk type tumor het is. Afhankelijk van het type tumor, hoe agressief het is en of het zich heeft verspreid op het moment van diagnose, kan een hond een behandeling voor hersentumoren ondergaan met een combinatie van chirurgie, bestraling en chemotherapie. In veel gevallen zullen eigenaren echter kiezen voor palliatieve behandeling en humane euthanasie.
4. Hoofdtrauma
Een ernstige klap op het hoofd kan leiden tot hersenletsel en epileptische aanvallen. Er zijn veel mogelijke manieren waarop een hond een traumatisch hoofdletsel kan oplopen: aangereden worden door een auto, van een hoogte vallen, aangevallen worden door een groter dier en schotwonden oplopen. Het zal meestal gepaard gaan met andere duidelijke tekenen van traumatisch letsel, zoals bloedingen, ademhalingsmoeilijkheden, instorting, kreupelheid, enz. Patiënten met een voorgeschiedenis van traumatisch hersenletsel hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van epilepsie. Dit is ook opmerkelijk bij mensen. De prognose voor hoofdtrauma hangt af van de ernst van het letsel, maar helaas kan het fataal zijn, dus het is essentieel om onmiddellijk behandeling te zoeken.
4. Hersentumor
Een hersentumor komt vaker voor bij honden van middelbare leeftijd en ouder en staat altijd op de differentiële lijst van een dierenarts voor plotseling optredende aanvallen en is iets dat idealiter wordt uitgesloten door gespecialiseerde diagnostiek. Hersentumoren kunnen vaak ook andere tekenen veroorzaken, zoals een verandering in gedrag, pacing, rusteloosheid, hoofd kantelen, cirkelen, zichtstoornissen, braken, onappetijtelijkheid en lethargie. Een MRI of CT is normaal gesproken nodig om de laesie in de hersenen te visualiseren, en een biopsie om erachter te komen welk type tumor het is. Afhankelijk van het type tumor, hoe agressief het is en of het zich heeft verspreid op het moment van diagnose, kan een hond een behandeling voor hersentumoren ondergaan met een combinatie van chirurgie, bestraling en chemotherapie. In veel gevallen zullen eigenaren echter kiezen voor palliatieve behandeling en humane euthanasie.
5. Leveraandoening
De lever kan worden beschouwd als het chemische weegstation van het lichaam in het lichaam. Het is verantwoordelijk voor het ontgiften van het bloed, het creëren en opslaan van energie, het produceren van galzuren om te helpen bij de vertering van voedsel uit de maag en het creëren van eiwitten die nodig zijn voor de stolling. Een bijwerking van een verminderde leverfunctie is een neurologische ziekte die hepatische encefalopathie wordt genoemd, een gevolg van het feit dat de lever niet in staat is om stoffen te verwerken die giftig zijn voor het lichaam, zoals ammoniak. Het kan epileptische aanvallen veroorzaken bij getroffen honden, naast andere neurologische symptomen zoals hoofddrukken, blindheid en spiertrillingen. Vanwege de aanwezigheid van de onderliggende leverziekte kunnen hondenpatiënten ook gewichtsverlies, braken, verhoogde dorst en urineren en geelzucht ervaren. De meest voorkomende methoden van hepatische encefalopathie bij honden zijn portosystemische shunts en hepatische lipidose.
6. Hypoglycemie
Hypoglykemie, of lage bloedsuikerspiegel, kan epileptische aanvallen veroorzaken. Het is vooral problematisch voor zeer jonge puppy’s. Bepaalde geneesmiddelen en toxines kunnen leiden tot een lage bloedsuikerspiegel, net als leverziekte, specifieke tumoren, infecties en sepsis, pancreatitis en overdosering van insuline bij diabetespatiënten. De behandeling en prognose zijn afhankelijk van de onderliggende oorzaak van hypoglykemie, maar zodra de bloedsuikerspiegel weer normaal is, moeten de aanvallen (en andere klinische symptomen) effectief stoppen.
7. Infecties
Bepaalde infecties zoals hondenziektevirus of parasitaire infecties zoals neospora zijn andere oorzaken van aanvallen, met name voor honden jonger dan 6 maanden en niet-gevaccineerde huisdieren. De diagnose wordt gesteld door analyse van hersenvocht, dat via een naald in de wervelkolom moet worden verzameld onder algemene anesthesie. Ze kunnen ook andere tekenen van koorts, gedragsveranderingen, nekpijn en stijfheid en andere neurologische tekorten vertonen. Het is belangrijk om de reguliere ontwormingsprotocollen bij te houden, om uw hond geen besmet rauw of onvoldoende verhit vlees te voeren en om ervoor te zorgen dat ze op de hoogte zijn van hun vaccinaties.
8. Waterhoofd
Hydrocephalus is de opeenhoping van vocht in de hersenen, met name de cerebrospinale vloeistof (CSF). CSF bestaat in kleine hoeveelheden bij gezonde dieren, rondom de hersenen en het ruggenmerg om die weefsels te ondersteunen, maar abnormale opbouw kan leiden tot druk op de hersenen en daaropvolgende neurologische symptomen, zoals aanvallen. Honden kunnen met deze aandoening worden geboren of het later in de loop van het leven krijgen. Er wordt gedacht dat het wordt veroorzaakt door bepaalde prenatale infecties, blootstelling aan toxines, genetische misvormingen, tumoren, infecties en hersenbloedingen. Behandeling van hydrocephalus is afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de ziekte, de leeftijd van de patiënt en de ernst van de klinische symptomen, maar het algemene doel is om de progressie van de ziekte te stoppen, hetzij door medicijnen of neurochirurgie.
9. Zonnesteek
Epileptische aanvallen zijn niet het eerste dat je zou associëren met warm weer en oververhitting, maar ze zijn een ernstige manifestatie van een ernstige zonnesteek bij honden. Wanneer het lichaam niet in staat is om zichzelf af te koelen als gevolg van langdurige blootstelling aan hoge temperaturen, beschadigt het de weefsels van het lichaam, waardoor orgaanschade aan veel van de systemen ontstaat. Wanneer het centrale zenuwstelsel wordt aangetast, kan dit uiteindelijk leiden tot desoriëntatie en epileptische aanvallen.
Alarmerend is dat een zonnesteek extreem snel kan vorderen en de dood in minder dan een uur kan veroorzaken. Daarom is het vooral belangrijk om je hond niet in een auto achter te laten bij warm (of zelfs koel!) weer of om hem midden op de dag uit te laten tijdens de barre zomermaanden. De eerste tekenen van een zonnesteek zijn normaal gesproken overmatig hijgen, rood tandvlees, uitdroging en een snelle hartslag, die zich ontwikkelt tot braken en diarree (soms met bloed), zwakte, instorting en uiteindelijk epileptische aanvallen en de dood. Honden met een zonnesteek hebben onmiddellijk een dringende veterinaire behandeling nodig.
10. Auto-immuunziekte
Auto-immuunziekte is waar het immuunsysteem van het lichaam op de een of andere manier wordt geactiveerd om zijn eigen weefsels en in sommige gevallen zijn eigen zenuwweefsel aan te vallen. Dit resulteert in ontsteking van de hersenen en de voering, genaamd meningo-encefalitis (MUA). Naast epileptische aanvallen kunnen getroffen honden veel andere neurologische symptomen, zoals blindheid, zwakte, wiebeligheid, desoriëntatie, gedragsverandering en moeite met slikken. Meestal kan MUA worden gediagnosticeerd op MRI en analyse van het hersenvocht, met behandeling om het immuunsysteem te onderdrukken. De respons op de behandeling is variabel, maar het is de hoop dat ze met de juiste therapie vele jaren een goede kwaliteit van leven kunnen hebben, hoewel ze misschien altijd medicatie moeten gebruiken.
Conclusie
Hoewel deze lijst niet alle oorzaken van aanvallen dekt, zijn dit de belangrijkste die vaak worden gezien in klinische praktijken. Als uw hond last heeft gehad van een of meer aanvallen, heeft deze lijst u hopelijk inzicht gegeven in de mogelijke redenen waarom uw hond ze kan hebben en waarom dierenartsen doorgaan met de diagnostiek die ze doen, zoals bloed- en urinetests, röntgenfoto’s, echo’s en verwijzingen voor MRI en CT’s. Als u zich zorgen maakt over uw huisdier, bel dan uw dierenarts voor advies.
Uitgelichte afbeelding: Kittima05, Shutterstock