Vitaminen zijn essentieel voor de algehele gezondheid van mensen: ze helpen infecties te bestrijden, voedsel te metaboliseren, wonden te genezen en hormonen te reguleren. Maar hoe zit het met hun rol bij honden? Hoewel er niet vaak over wordt gesproken, zijn ze net zo belangrijk in onze hondenvrienden. Dit artikel zal zich richten op vitamine B1, ook bekend als Thiamine. Onvoldoende thiamine in het lichaam, genaamd thiamine deficiëntie, kan ernstige neurologische problemen bij honden veroorzaken.
Dit artikel zal ingaan op thiamine-tekort – wat het is en wat het veroorzaakt, maar, net zo belangrijk, op welke tekenen u moet letten.
Wat is Thiamine?
Thiamine is een in water oplosbare vitamine die een cruciale rol speelt in het koolhydraatmetabolisme. Koolhydraten zijn een macronutriënt die energie en andere gezondheidsvoordelen bieden. Bij honden zijn ze ook de belangrijkste bron van voedingsvezels. Honden zijn niet in staat om thiamine te synthetiseren. Dit betekent dat het moeten worden verkregen uit het dieet. De meeste honden die een commercieel of in de winkel gekocht huisdiervoer krijgen, krijgen voldoende thiamine in de voeding en daarom is het zeer onwaarschijnlijk dat ze thiaminedeficiëntie ontwikkelen.
Wat zijn de oorzaken Thiamine deficiëntie?
Dierenartsen herkennen vier hoofdoorzaken van thiaminedeficiëntie bij honden:
Tekenen om op te letten:
Thiamine-deficiëntie kan voorkomen bij elk hondenras, op elke leeftijd. De meeste tekenen van thiaminedeficiëntie bij honden worden toegeschreven aan de voorhersenen. Hieronder staan de zeven meest voorkomende tekenen van thiaminedeficiëntie:
1. Lethargie
Natuurlijk wordt lethargie gezien bij een groot aantal ziekten bij honden, niet alleen thiaminedeficiëntie. Verminderde energieniveaus en een saaie of rustige houding zijn vroege tekenen van thiamine-tekort.
2. Verminderde eetlust
Dit is vergelijkbaar met lethargie – omdat honden zich niet goed voelen, raken ze minder geïnteresseerd in eten. Dit komt ook relatief vroeg voor bij thiaminedeficiëntie. Verlies van eetlust kan worden gezien met een aantal gezondheidsproblemen bij honden.
3. Gewichtsverlies
Gewichtsverlies treedt dagen tot weken op nadat thiaminedeficiëntie zich voor het eerst ontwikkelt. Dit komt door verminderde opname van koolhydraten (energie), verminderde voedselinname (verlies van eetlust) en verhoogd basaal energieverbruik.
3. Braken en diarree
Braken en diarree zijn niet-specifieke gastro-intestinale symptomen bij honden met thiaminedeficiëntie. Meestal zijn het braken en de diarree niet ernstig, maar “was en neemt af”, en lossen niet op zonder de inname van thiamine te verhogen.
4. Zwakheid
Gewichtsverlies en verminderde spiermassa zullen leiden tot zwakte bij honden met thiaminedeficiëntie. Thiamine speelt ook een rol bij de geleiding van zenuwen door het lichaam, wat de spieren vertelt wat ze moeten doen. Zonder dit, spier functie wordt ook aangetast. Meer specifiek verschijnt zwakte als het onvermogen om te lopen of gewichts- en spiertrillingen te ondersteunen.
5. Vangsten
Epileptische aanvallen treden op wanneer thiaminedeficiëntie al lange tijd aanwezig is, wat aangeeft dat het probleem ernstig is geworden. Epileptische aanvallen treden op wanneer de functie van de hersenen (in het bijzonder de voorhersenen) is aangetast. Epileptische aanvallen verschijnen als bewustzijnsverlies, met afwisselend verstijven en schokken van de benen, en vaak urineren / ontlasting.
6. Coma
Coma is levensbedreigend. Dit wordt gezien bij de meest ernstige en onbehandelde gevallen van thiaminedeficiëntie bij honden. Coma is een langdurige periode van bewusteloosheid en kan leiden tot de dood.
Conclusie
Thiaminedeficiëntie is zeldzaam bij honden. Het optreden ervan kan worden voorkomen door commercia te voerenl hondenvoer met voldoende thiamine en het vermijden van rauwe vis diëten. Als u niet zeker weet of het dieet van uw hond voldoende thiamine bevat, aarzel dan niet om contact op te nemen met een dierenarts of voedingsdeskundige voor huisdieren.
Hoewel de vroege tekenen van thiaminedeficiëntie mild en niet levensbedreigend zijn, zijn de neurologische symptomen die later in het ziekteproces optreden zeer zorgwekkend. Dit benadrukt het belang van het vroeg zoeken naar veterinaire hulp – zodra u merkt dat uw hond onwel is. De meeste gevallen kunnen vroeg worden gediagnosticeerd op basis van de voedingsgeschiedenis, bevindingen van lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek.
Uitgelichte afbeelding Credit: luchschenF, Shutterstock