De Sint Bernard is een enorm hondenras dat aanhankelijk en zachtaardig is. Ze zijn ook intelligent en hebben verschillende verschijningen op het grote scherm gemaakt. Ze zijn geliefd over de hele wereld en worden gevierd elk jaar op 28 mei, dat is Sint-Bernardusdag.
Deze dag is echter eigenlijk ter nagedachtenis aan de man die dit prachtige ras heeft gecreëerd en de ongelooflijke persoon die hij was. Er is veel verwarring rond de katholieke monnik geassocieerd met dit krachtige ras, maar we hebben alle feiten hier, dus blijf lezen!
Wie heeft de Sint-Bernardushond gemaakt?
Veel mensen geloven dat St. Bernard van Clairvaux de stichter is van het ras Saint Bernard omdat hij wordt geassocieerd met een beroemd citaat dat, in moderne vorm, luidt als “Wie van mij houdt, houdt van mijn hond.” Deze katholieke monnik had echter veel meer te maken met bijen dan met honden en moet niet worden verward met St. Bernard van Menthon (ook bekend als St. Bernard van Montjoux).
Het hondenras Sint Bernard is vernoemd naar Sint Bernardus van Montjoux nadat hij in 1081 stierf. Zijn volgelingen gaven deze gigantische honden zijn naam omdat hij degene was die ze fokte en trainde.
Hij was niet alleen in zijn missie en had de hulp van verschillende andere monniken die bij hem verbleven in het klooster en hospice dat hij rond 1050 oprichtte. Dit hospice ligt aan een pas die ook is vernoemd naar de monnik, genaamd Great St. Bernard Pass, een route door de Westelijke Alpen die Italië en Zwitserland scheidt. Een ander hospice werd een paar jaar later opgericht op de Kleine Sint-Bernardpas.
De Sint-Bernardus is ontwikkeld om te helpen bij zoek- en reddingsmissies in dit gevaarlijke en besneeuwde gebied. Ze werden na lawines en sneeuwstormen aan het werk gezet om verloren, beknelde of gewonde mensen te vinden. De honden slaagden in hun missie en redden meer dan 2.000 mensen, waarbij een hond genaamd Barry meer dan 40 mensen alleen redde. Zijn lichaam ligt nog steeds in het Natuurhistorisch Museum in Zwitserland.
Het Sint-Bernardusras werd tot 2004 in dit hospice en klooster door de Augustijner monniken gefokt. De honden zijn inmiddels verplaatst, maar het klooster is nog steeds actief.
De Sint-Bernardus stierf bijna uit
Deze grote honden waren niet bang om de kou te trotseren en hun leven op het spel te zetten om mensen in nood te redden. Helaas verloren tussen 1816 en 1818 veel Sint-Bernards hun leven tijdens de strenge Alpenwinters toen er steeds meer lawines plaatsvonden en deze honden begroeven terwijl ze hun zoek- en reddingsmissies uitvoerden.
Aan het einde van 1818 waren deze honden zo drastisch in aantal afgenomen dat ze bijna waren uitgestorven. De enige manier om het ras te redden was om de weinige overgebleven Sint-Bernards te fokken die overbleven met Newfoundlanders-honden. Helaas bracht dit veel veranderingen in het ras teweeg, vooral in hun uiterlijk en hun reddingsvermogen.
Hoe ziet de Sint Bernard er vandaag uit?
De Sint Bernard is een gespierd en krachtig ras dat gigantisch groot is. Mannetjes kunnen tot 200 pond wegen met een hoogte van 27 inch. Ze hebben slappe oren, hangende ogen en een groot hoofd. Ze hebben dubbele lagen van korte of middellange lengte die meestal de kleuren rood en wit, bruin en wit, of gestroomd en wit weergeven. Ze hebben vaak een masker over hun donkere ogen.
Sint-Bernards zijn grote kwijlers die van eten houden. Ze mogen echter niet overvoed worden omdat het extra gewicht, evenals hun grote lichamen, gewrichtsproblemen kunnen veroorzaken. Ze vereisen matige verzorging en werpen twee keer per jaar, dat is wanneer borstelsessies frequenter moeten worden. Sint-Bernards moeten worden geoefend, maar vanwege hun relaxte aard hebben ze slechts ongeveer 20 minuten beweging of actief spel per dag nodig.
Sint-Bernards zijn uitstekende metgezellen die vaak worden beschreven als vriendelijke reuzen. Ze zijn sociaal en houden van mensen. Ze houden ook van aandacht en als ze het niet krijgen, hebben ze de neiging om te mokken. Ze zijn een ras dat in de buurt van hun eigenaren moet zijn en niet de hele dag alleen mag worden gelaten.
Ze houden ervan om deel uit te maken van gezinsactiviteiten en zijn geweldig met kinderen. Hoewel rustig en vriendelijk, zijn ze beschermend over hun familieleden. Deze honden hebben al vroeg training nodig, maar zijn gemakkelijk te trainen dankzij hun aangename persoonlijkheden en hun intelligente geest.
Hoe Sint-Bernardusdag te vieren
De beste manier om Sint-Bernardusdag te vieren is door bewustzijn te creëren rond deze special ras. U kunt een donatie geven aan een opvangcentrum voor Sint-Bernardus bij u in de buurt, of u kunt een paar uur van uw dag opgeven om vrijwilligerswerk te doen in het asiel door de honden in het asiel te wassen, te borstelen en uit te laten. U kunt zelfs vrienden en familie vragen om samen met u voedsel en hondenbenodigdheden te doneren aan een Sint-Bernardusopvang.
Deze dag wordt gevierd ter ere van St. Bernard van Montjoux, het werk dat hij deed, de levens die hij redde en het prachtige ras dat hij ontwikkelde. Je kunt zijn nalatenschap eren door jezelf te informeren over wat hij deed en die informatie met anderen te delen.
U kunt Sint Bernardusdag vieren met uw hond door:
Conclusie
Sint-Bernardusdag 2023 is op 28 mei. Het is een dag om het leven van St. Bernard van Montjoux en het ras dat hij ontwikkelde te eren. Sint-Bernards werden opgericht om te helpen bij zoek- en reddingsmissies in de Alpen na sneeuwstormen en lawines begraven of gewonde reizigers. Deze honden waren uitstekend in hun taken, maar veel van hun leven ging verloren tijdens hun inspanningen.
De oorspronkelijke Sint Bernard werd gefokt met Newfoundlanders, wat resulteerde in veel veranderingen. Het gigantische ras dat we vandaag kennen en liefhebben, zijn echter uitstekende metgezellen en verdienen het om over de hele wereld te worden gevierd.
Uitgelichte afbeelding credit: Fotokostic, Shutterstock