Helaas treft kanker katten vaak. Meer dan 65% van alle bottumoren die bij katten voorkomen, zijn osteosarcomen, hoewel bottumoren als geheel zeldzaam zijn.1 Osteosarcomen kunnen aanzienlijke pijn en ongemak veroorzaken bij onze katachtige metgezellen. Lees verder om meer te weten te komen over deze kwaadaardige ziekte bij katten.
Wat is osteosarcoom?
Osteosarcoom is een kwaadaardige vorm van botkanker. Het is de meest voorkomende vorm van botkanker bij zowel honden als katten, hoewel osteosarcomen bij katten meestal minder agressief zijn dan bij honden. De kanker treedt secundair op aan de abnormale productie van cellen die verantwoordelijk zijn voor de productie (osteoblast) en vernietiging (osteoclasten) van bot.
Katten die lijden aan osteosarcomen ervaren afbraak van het bot en kunnen zeer zelden lokale metastase hebben. Metastase is de term die wordt gebruikt om de verspreiding van kanker van de ene plaats in het lichaam naar de andere te beschrijven en komt voor bij een laag percentage osteosarcoomkatten.
Wat zijn de tekenen van osteosarcomen bij katten?
Waar komt osteosarcoom voor in het lichaam?
Osteosarcomen komen over het algemeen voor in botten; Ze kunnen echter ook in zacht weefsel voorkomen. Wanneer osteosarcomen zachte weefsels beïnvloeden, worden ze extraskeletale osteosarcomen genoemd. Vaker voorkomend zijn appendiculaire osteosarcomen, waarbij de kanker de ledematen beïnvloedt. De botten die het meest worden aangetast door dit type kanker zijn het dijbeen en het scheenbeen. Axiaal osteosarcoom beschrijft botkanker die voorkomt in botten die niet geassocieerd zijn met ledematen, zoals de wervelkolom en de kaak.
Hoe wordt osteosarcoom gediagnosticeerd bij katten?
Als u tekenen van kreupelheid bij uw kat opmerkt of zwelling van een ledemaat opmerkt, moet u een afspraak maken met uw dierenarts. Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren en zal speciale aandacht besteden aan het gebied van zorg.
Zodra het lichamelijk onderzoek is voltooid, zullen röntgenfoto’s waarschijnlijk worden aanbevolen. Röntgenfoto’s zullen veranderingen in het bot illustreren die kunnen wijzen op kanker. Botten die getroffen zijn door kanker zullen vaak lytisch of “mot-gegeten” lijken. Dit betekent dat de dichtheid van het bot verandert als gevolg van vernietiging. Als het bot zwak genoeg wordt, kunnen pathologische fracturen optreden. Röntgenfoto’s van de borst en buik zullen ook worden aanbevolen om te controleren op tekenen van metastase.
Een botbiopsie kan nuttig zijn om cellen te identificeren waaruit de tumor bestaat. Dit gebeurt meestal onder anesthesie en omvat het verwijderen van een deel van de laesie voor evaluatie onder de microscoop. Als alternatief, als vermoed wordt dat het agressief is, kan de ledemaat met de tumor worden geamputeerd en gebiopteerd.
In sommige gevallen kan geavanceerde beeldvorming nodig zijn om botbetrokkenheid te onderzoeken.
Hoe wordt osteosarcoom behandeld bij katten?
Behandeling voor osteosarcoom kan variëren op basis van de patiënt. Afhankelijk van waar de tumor zich bevindt, wordt chirurgische verwijdering van de kanker aanbevolen, wat kan leiden tot amputatie van ledematen. Chirurgische verwijdering van de tumor is vaak alles wat nodig is bij katten, omdat metastase zeldzaam is.
Bij patiënten met inoperabele tumoren of tumoren die niet volledig kunnen worden verwijderd vanwege de locatie, kunnen chemotherapie en bestraling nuttig zijn. Palliatieve zorg gericht op pijnbestrijding is noodzakelijk.
Hoe zorg ik voor een kat met osteosarcoom?
1. Monitoring
Bij de verzorging van een kat met osteosarcoom is het belangrijk om een relatie met uw dierenarts te ontwikkelen. Uw kat moet nauwlettend worden gecontroleerd op tekenen van verergering van zijn klinische symptomen, waaronder kreupelheid en ongemak. Uw dierenarts kan een consult met een veterinaire oncoloog aanbevelen voor een operatie en om behandelingsopties en prognose te bespreken.
Het wordt aanbevolen dat katten met osteosarcomen het eerste jaar na de diagnose om de 3 maanden een lichamelijk onderzoek en röntgenfoto’s laten uitvoeren om te controleren op metastase. Na het eerste jaar kan de lengte tussen röntgenfoto’s worden verhoogd tot elke 4-6 maanden.
2. Pijnbestrijding en ondersteunende therapie
Het belangrijkste aspect van de zorg voor uw kat is adequate pijnbestrijding. Dit kan worden bereikt door NSAID’s, opioïden en andere medicijnen, zoals gabapentine. Sommige patiënten kunnen verlichting van tekenen vinden met bestralingstherapie.
Katten die aan kanker lijden, kunnen een verminderde eetlust ervaren, dus ondersteunende therapieën zoals eetlustopwekkende middelen kunnen nodig zijn.
3. Aanpassingen in levensstijl
Als de massa operatief is verwijderd, wat resulteerde in amputatie van ledematen, kan het nodig zijn de levensstijl van uw kat aan te passen. Eigenaren kunnen overwegen om voedsel-, water- en kattenbaklocaties tijdelijk te verplaatsen om de toegang te vergemakkelijken. Buitenkatten met een ledemaatamputatie kunnen veiliger zijn om huisdieren binnenshuis te worden.
4. Prognose van patiënten met osteosarcoom
Katten die in staat zijn om de kanker operatief te laten verwijderen, hebben een overlevingstijd van 4 jaar. Patiënten die worden behandeld met bestraling en chemotherapie kunnen 6-12 maanden overleven, afhankelijk van of ze axiaal of appendiculair van aard zijn.
Veelgestelde vragen
Is chemotherapie nodig voor alle katten met osteosarcoom?
Gelukkig niet. Door de lage kans op uitzaaiingen is chemotherapie niet altijd nodig. Het kan echter worden aanbevolen als een operatie niet mogelijk is.
Is osteosarcoom pijnlijk?
Ja, helaas is botkanker erg pijnlijk. De focus van osteosarcoombehandeling is pijnbestrijding, omdat patiënten met onvoldoende pijnbestrijding een slechte kwaliteit van leven hebben.
In het kort
Osteosarcomen bij katten zijn zeer agressieve, kwaadaardige tumoren. Het is belangrijk om de behandelingsopties met uw dierenarts te bespreken en nauw samen te werken om ervoor te zorgen dat uw huisdier zo comfortabel mogelijk blijft. Helaas zullen katten met osteosarcomen waarschijnlijk binnen 12 maanden na de diagnose aan hun ziekte bezwijken als chirurgische excisie niet mogelijk is.
Uitgelichte afbeelding credit: R. Hutch Photography, Shutterstock