Verlamming bij een kat kan ongelooflijk alarmerend zijn. Hoewel relatief zeldzaam, wordt achterpootverlamming beschouwd als een medisch noodgeval en moet onmiddellijke veterinaire aandacht worden gevraagd. Er zijn veel implicatiefactoren, zoals de onderliggende oorzaak en ernst van de verlamming. Maar helaas is in veel gevallen, hoewel herstel technisch mogelijk is, de prognose voor verlamming bij katten relatief slecht.
Wat veroorzaakt verlamming van de achterpoot bij katten?
Om een dieper inzicht te krijgen in hoe verlamming optreedt, laten we het zenuwstelsel bespreken. Het gaat om twee hoofdcomponenten: het centrale zenuwstelsel (de hersenen en het ruggenmerg) en het perifere zenuwstelsel (zenuwen en spieren). Deze werken in harmonie samen om het lichaam in staat te stellen te voelen, te bewegen en in wezen te functioneren.
De hersenen zijn de centrale hub die de lichaamsfunctie coördineert en het gebruikt het ruggenmerg om signalen naar het lichaam te sturen. Het perifere zenuwstelsel gebruikt het ruggenmerg om informatie terug te sturen naar de hersenen. Als we zenuwoverdracht zouden visualiseren als zilveren vonken van elektrische signalen, zou ons lichaam constant in brand staan, met vonken die vanuit de hersenen naar beneden reizen en omhoog van onze voeten, handen en organen. Het is een prachtig staaltje biologie. Wanneer het echter niet meer werkt zoals het zou moeten, kunnen de resultaten catastrofaal zijn.
Er zijn veel oorzaken van achterpootverlamming bij katten, sommige komen vaker voor dan andere:
Wat zijn de tekenen van beenverlamming bij katten?
Afhankelijk van de onderliggende oorzaak kan achterpootverlamming plotseling (acuut) of langzaam optreden en in de loop van de tijd erger worden (chronisch). Volledige en plotselinge verlamming zal een volledig gebrek aan beweging in de achterpoten met zich meebrengen en vaak een onvermogen om sensorische stimulus of pijn te voelen. De benen kunnen koud aanvoelen en uw kat heeft mogelijk geen controle over zijn blaas of darmen, waardoor hij onvrijwillig kan plassen of poepen. Ze kunnen ook moeite hebben met ademhalen.
Soms zijn klinische tekenen van verlamming subtieler, vooral als het langzaam begint. Je kat kan gewoon een beetje wiebelig zijn en een of beide poten achter zich aan slepen. Ze kunnen ook moeite hebben om op oppervlakken te springen, trappen te beklimmen of hun blaas te beheersen.
Wat zal mijn dierenarts doen om de oorzaak van beenverlamming te bepalen?
Veel informatie over de geschiedenis van uw kat kan worden vastgesteld door het lichamelijk onderzoek. Uw dierenarts zal onmiddellijk beginnen met het beperken van de mogelijke oorzaken van de verlamming van het achterbeen door simpelweg informatie over uw kat te verzamelen en een grondig onderzoek te doen bij presentatie aan het ziekenhuis. Om een volledig beeld van uw kat te krijgen en hopelijk de oorzaak van verlamming te bevestigen, omvat de diagnostiek meestal:
Wat is de behandeling voor beenverlamming bij katten?
De behandeling hangt af van de aandoening die in de eerste plaats verlamming veroorzaakte. In feite is de verlamming een geïsoleerd symptoom dat hopelijk zal worden omgekeerd als de onderliggende oorzaak kan worden verholpen. In het geval van verlamming is dit echter niet altijd mogelijk. Als gevolg hiervan kan de kat permanent verlamd zijn, een voortdurende afwijking in hun gang hebben of hulp nodig hebben bij basisfuncties, zoals urineren, voor de rest van hun leven.
Hier zijn veel voorkomende behandelingen bij katten:
Spinale gevallen zijn echter vaak niet zo eenvoudig als dit en vereisen meestal intensieve ziekenhuisopname en ondersteunende zorg, omdat andere lichaamssystemen, zoals de blaas en de longen, betrokken kunnen zijn bij verlammingspatiënten. Hoewel katten erom bekend staan dat ze zich verzamelen wanneer het “moeilijk wordt”, is humane euthanasie soms vereist in ernstige gevallen, op grond van patiëntenleed.
Een veel voorkomende oorzaak van plotselinge kattenverlamming in de achterpoten is de toepasselijk genaamde ‘zadeltrombus’. Het wordt veroorzaakt door een bloedstolsel, vaak een gevolg van onderliggende hartaandoeningen, dat vanuit het hart reist en zich in de aorta nestelt. Dit blokkeert de bloedtoevoer naar de achterpoten en veroorzaakt plotselinge verlamming en ernstige pijn. Als behandeling wordt aanbevolen, gaat het meestal om het toedienen van een antistollingsmiddel en het verlenen van intensieve zorg.
Als uw kat herstelt, zal hij waarschijnlijk de rest van zijn leven antistollingsmedicijnen en medicijnen gebruiken om onderliggende hartaandoeningen te behandelen. Aanpassingen in levensstijl, zoals het binnen houden van uw kat en frequente evaluaties, zijn vaak ook noodzakelijk, omdat deze bloedstolsels een hoge mate van herhaling hebben. Helaas is de prognose slecht voor deze patiënten.1
Wat is de kans dat mijn kat volledig zal herstellen?
De ernst van de verlamming is wat aangeeft of uw kat volledig zal herstellen. Sommige katten kunnen hun functie terugkrijgen, vooral als ze binnen de eerste paar uur na verlamming veterinaire aandacht krijgen. Het is echter volledig afhankelijk van de onderliggende aandoening en de vooruitgang die uw kat boekt in de eerste uren van de behandeling.
Elk geval is extreem anders en zoals met de meeste medische kwalen, zullen aanbevelingen worden afgestemd op de individuele behoeften van uw kat en uw eigen omstandigheden. In de meeste gevallen van verlamming vereist de behandeling vaak een serieuze investering van tijd en geld. Daarom is het ontwikkelen van een eerlijke en vertrouwensrelatie met uw dierenarts essentieel.
Conclusie
Hier zijn een paar tips om uw kat gezond en veilig te houden:
Uitgelichte afbeelding Credit: Casey Elise Christopher, Shutterstock