Wanneer een hond plotseling begint te hinken op een van zijn achterpoten, kan hij een belangrijk ligament in zijn knie hebben gescheurd, de ACL of voorste kruisband. Een ACL-scheur is een van de meest voorkomende redenen voor achterste kreupelheid en daaropvolgende artritis bij honden. Omdat dit ligament een belangrijke rol speelt bij het stabiliseren van het kniegewricht, als het gewond raakt door een gedeeltelijke of volledige scheur, wordt het gewricht los en kan het dier het gewricht niet langer goed gebruiken. Kleinere honden kunnen genezen van gescheurde ACL’s zonder operatie, maar voor grotere honden, een operatie is bijna altijd nodig om de knie goed te stabiliseren.
Een ACL-scheur resulteert in pijn en ongemak voor het dier en leidt vaak tot artritis in de toekomst.
Wat is een voorste kruisband (ACL)?
Bij mensen wordt de voorste kruisband de ACL genoemd, terwijl bij honden, vanwege verschillende anatomische termen, hetzelfde ligament de Cranial Cruciate Ligament of CCL wordt genoemd. Het is een belangrijke stabilisator van het kniegewricht. Omdat er geen in elkaar grijpende botten in het kniegewricht zijn, wordt het beschouwd als een scharniergewricht (zoals een deur) en is het relatief onstabiel in vergelijking met andere gewrichten in het lichaam.
In plaats van in elkaar grijpende botten, zijn er verschillende ligamenten bevestigd aan de aangrenzende botten – het dijbeen en het scheenbeen. De ACL strekt zich uit van de achterkant van het dijbeen (het grote bot boven het kniegewricht) tot de voorkant van het scheenbeen (een van de botten onder het kniegewricht). Er is ook een achterste kruisband (of caudale kruisband) die ook het kniegewricht stabiliseert en een kruispatroon vormt met de ACL.
Wat zijn de tekenen van gescheurde ACL?
Een ACL-scheur is een van de meest voorkomende redenen voor achterste kreupelheid bij honden. Wanneer het ligament scheurt, kan een hond plotseling stoppen met rennen of bewegen en kan hij zelfs schreeuwen van de pijn. Sommige honden vertonen milde kreupelheid door subtiel mank te lopen op het aangedane been, terwijl andere honden volledig kunnen stoppen met het dragen van gewicht op het aangedane been. In sommige gevallen zullen gewonde honden zwelling hebben bij het kniegewricht. Honden met een gewonde ACL zullen vaak zitten met het aangedane been gestrekt in plaats van te rusten in een gebogen positie.
Wanneer een dierenarts een hond evalueert op kreupelheid van de achterste en het gewonde been beoordeelt op een gescheurde ACL, zullen ze het kniegewricht buigen en proberen een abnormale beweging uit te lokken die het “craniale ladeteken” wordt genoemd. Deze beweging is een voorwaartse beweging van het scheenbeen (bot onder het gewricht) voor het dijbeen (bot boven het gewricht). Deze beweging is niet normaal en geeft aan dat er laxiteit of losheid in de knie is.
Bij zeer atletische, grote of zeer gespannen honden is deze test niet altijd mogelijk om zonder sedatie uit te voeren. Het is belangrijk op te merken dat het schedelladeteken niet bij alle VKB-verwondingen aanwezig is.
Wat zijn de oorzaken van gescheurde ACL?
Voor mensen is de typische VKB-verwonding het gevolg van een plotseling trauma dat ervoor zorgt dat het kniegewricht draait, waardoor het ligament in deze beweging scheurt. Een traumatische beweging kan afkomstig zijn van sporten zoals skiën, voetbal of voetbal.
Voor honden zijn traumatische breuken mogelijk, maar zijn eigenlijk vrij zeldzaam. In plaats daarvan is een gescheurde ACL bij een hond te wijten aan een gecompliceerde mix van factoren, waaronder degeneratie van het ligament, ras, obesitas of slechte conditie en anatomische conformatie. Dit betekent dat VKB-verwondingen bij honden vaker het gevolg zijn van langdurige, milde degeneratie en letsel aan het ligament versus een plotselinge traumatische gebeurtenis zoals bij mensen. Hoewel eigenaren kunnen zien dat hun hond plotseling begint te hinken tijdens het sporten, had de hond in deze ACL-letselgevallen waarschijnlijk een eerdere gedeeltelijke verwonding aan het ligament opgelopen die plotseling een volledige scheur is geworden.
Bepaalde rassen zijn meer vatbaar voor ACL-verwondingen, waaronder Rottweiler, Newfoundland, Staffordshire Terrier, Mastiff, Akita, Saint Bernard, Chesapeake Bay Retriever en Labrador Retriever. Obesitas is ook een predisponerende risicofactor gebleken voor honden.
Heeft mijn hond een operatie nodig om te herstellen van gescheurde ACL?
Kleinere honden (met een gewicht van minder dan 22 pond (of 10 kilogram) kunnen genezen van gescheurde ACL’s zonder chirurgische behandeling. In deze gevallen omvat niet-chirurgische behandeling inspanningsbeperking (bijv. Strikte kooirust) gedurende zes weken, gevolgd door een langzame herintroductie van activiteit. Voor grotere honden (met een gewicht van meer dan 22 pond) is bijna altijd een operatie nodig om de knie goed te stabiliseren. Over het algemeen hebben de meeste gewonde honden een operatie nodig om de pijn in verband met het letsel op te lossen.
Niet-chirurgische behandeling omvat meestal medicatie (bijv. Hondveilige ontstekingsremmers), rust- en / of oefeningsaanpassing, supplementen om de gezondheid van de gewrichten te ondersteunen en in sommige gevallen beugels om het gewricht te helpen stabiliseren. Het is belangrijk op te merken dat het niet veilig is om honden menselijke ontstekingsremmers zoals aspirine of ibuprofen te geven. In sommige gevallen kan revalidatie de hond ook helpen herstellen van een ACL-scheur.
Voor kleine honden en voor honden die slechts een gedeeltelijke ACL-scheur hebben opgelopen, is het mogelijk om een oplossing van kreupelheid te zien door een combinatie van strikte rust en ontstekingsremmende pijnmedicatie. Voor grote honden, vooral die met een volledige ACL-scheur, zal kreupelheid waarschijnlijk aanhouden.
Het is belangrijk op te merken dat de combinatie van medicatie en rust niet resulteert in gewrichtsstabilisatie en dus geen aanbevolen behandelingsoptie alleen is. Een combinatie van medicatie en rust kan echter in sommige zeldzame gevallen nog steeds een geschikte optie zijn (bijvoorbeeld voor zeer kleine of inactieve honden, honden met gelijktijdige ziekten of eigenaren met financiële beperkingen die chirurgische behandelingsopties beperken).
Na een ACL-scheur krijgt een gewonde hond vaak ontstekingsremmende medicatie voorgeschreven door een dierenarts. Deze medicijnen zijn speciaal geformuleerd voor honden en kunnen helpen ontstekingen en pijn van het letsel te verminderen. Het is niet veilig voor honden om aspirine, ibuprofen en andere menselijke ontstekingsremmers te nemen. Het is belangrijk om altijd uw dierenarts te raadplegen als uw hond kreupel wordt, zodat zij het letsel goed kunnen beoordelen en indien nodig geschikte medicatie kunnen voorschrijven.
Beugels of steunzolen zijn relatief nieuw in de diergeneeskunde, maar komen de laatste jaren steeds vaker voor. Hoewel kniebraces extreem veel voorkomende behandelingsopties zijn voor menselijke orthopedische verwondingen zoals ACL-tranen, omdat de anatomie van de ledematen van een hond heel anders is dan de anatomie van de ledematen van een mens, is het goed passen van een brace op een hond veel ingewikkelder. Vanwege de variabele anatomie bij hondenrassen, moet een kniebrace op maat worden gemaakt voor de specifieke conformatie van uw hond.
Er is echter beperkt bewijs dat het gebruik van beugels bij honden met ACL-tranen ondersteunt. Ondanks beperkt wetenschappelijk onderzoek kan een op maat gemaakte brace in bepaalde gevallen een geschikte niet-chirurgische optie zijn (bijvoorbeeld een inactieve hond, een hond met gelijktijdige ziekte die een operatie voorkomt of eigenaren met financiële beperkingen). Een kniebrace kan ook leiden tot doorligwonden, aanhoudende kreupelheid en uiteindelijk een eventuele noodzaak voor chirurgische behandeling van het letsel.
In gevallen waar een operatie niet mogelijk is vanwege gelijktijdige ziekten of financiële beperkingen, is revalidatie een aantrekkelijke optie. Revalidatie onder de zorg en leiding van een dierenarts die specifiek is opgeleid in hondenrevalidatie kan genezing en herstel van een ACL-scheur bevorderen. Er is echter beperkt bewijs dat suggereert dat revalidatie een operatie kan vervangen als een betrouwbare behandelingsoptie voor een ACL-scheur.
Veelgestelde vragen (FAQ’s)
Hoe wordt een gescheurde ACL gediagnosticeerd?
Een dierenarts zal leren over de geschiedenis van het letsel van de hond, wat vaak inhoudt dat een eigenaar de beschrijving van de hond laat rennen en plotseling stopt, meestal hardop schreeuwend / huilend. Meestal zal de hond plotseling bijna volledig niet-gewichtdragend of “teenaanraking” op het aangedane been worden.
Tijdens het consult met een dierenarts zal de dierenarts een kreupelheidsonderzoek uitvoeren, waarbij de hond wordt geobserveerd tijdens het lopen en zitten. Ze palperen de aangedane ledemaat, buigen en buigen het kniegewricht, palperen het gewricht voor zwelling en zullen proberen een abnormale beweging van het kniegewricht op te wekken dat het “craniale ladeteken” wordt genoemd. Zoals vermeld, kan bij grote of zeer nerveuze honden een mild kalmerend middel nodig zijn om een goede craniale ladetest mogelijk te maken. In veel gevallen zijn röntgenfoto’s van het aangedane been gerechtvaardigd.
Kun je een VKB-blessure bij een hond voorkomen?
Obesitas of een slechte lichaamsconditie maakt een hond vatbaar voor VKB-verwondingen. Dit geldt vooral voor honden met obesitas of overgewicht die af en toe inspannende activiteiten of “weekendstrijders” ondergaan. Als uw hond overgewicht of obesitas heeft, kan een plan voor gewichtsverlies worden aanbevolen door uw dierenarts. Routinematige dagelijkse lichaamsbeweging is een belangrijk onderdeel van gewichtsbeheersing en de preventie van VKB-blessures.
ConclusieSion
Een gescheurde ACL is een van de meest voorkomende oorzaken van achterste kreupelheid bij honden. Vaker wel dan niet, chirurgie is de beste behandelingsoptie voor deze verwondingen. In sommige situaties kunnen niet-chirurgische behandelingsopties worden gebruikt om het herstel te bevorderen en pijnverlichting te bieden voor VKB-verwondingen.
In ieder geval is het in de regel raadzaam om uw dierenarts te raadplegen als uw hond op zijn been begint te hinken, vooral als de kreupelheid plotseling en ernstig is of niet verdwijnt. Op basis van het specifieke letsel en de gezondheidstoestand van uw hond, kan uw dierenarts u adviseren over de beste behandelingsopties.
Uitgelicht afbeeldingskrediet: JusOl, Shutterstock