Volgens de American Veterinary Medical Association (AVMA),1 er leven ongeveer 2,244 miljoen konijnen in 1,534 miljoen huishoudens. De meesten associëren deze dieren met Pasen. Helaas is het de slechtste tijd van het jaar voor konijntjes. Ongeveer 80% overleeft het niet of wordt in het eerste jaar van het bezit van huisdieren in de steek gelaten.2 Velen realiseren zich niet de zorg die komt kijken bij de zorg voor een konijn. Sommigen laten het dier misschien in het wild gaan en denken dat ze hen een plezier doen.
Zelfs in het wild geboren konijnen overleven meestal niet lang in het wild. Een Oosters Katoenstaartkonijn heeft geluk als hij 3 jaar leeft.3 Dat is een dier dat de kans heeft gehad om van zijn metgezellen te leren. Droevig een gedomesticeerd konijn is slecht uitgerust om de uitdagingen aan te gaan. Het zal misschien niet het einde van zijn eerste jaar zien als dat lang is. Veel dingen gaan in tegen een konijn dat lang in het wild leeft.
De Habitat
We kunnen verschillende factoren overwegen bij het bespreken van de habitat van een konijn. Wilde soorten zijn veel toleranter dan gedomesticeerde konijnen. Denk bijvoorbeeld aan de Sneeuwschoenhaas. Het leeft op enkele van de koudste plaatsen in Noord-Amerika,4 waaronder Canada, Minnesota en Montana. Onze konijntjes kunnen zulke extreme omstandigheden niet aan. Hun maximale extreme temperatuur is ongeveer 20 ° F.5
Die temperatuur plaatst het Upper Midwesten en het noordoosten als onherbergzaam voor konijnen, gebaseerd op informatie van de USDA Plant Hardiness Zones.6 Het ideale bereik ligt tussen 60 ° F en 65 ° F.7 Het probleem is dat het te veel energie zou moeten verbruiken om zijn lichaamstemperatuur te handhaven, die 102 ° F tot 103 ° F is. Het strekt zich ook uit in de andere richting.
Konijnen hebben het moeilijk om hun lichaamstemperatuur te beheersen bij warm weer. Het helpt niet dat ze niet kunnen transpireren. Het is gemakkelijk voor hen om oververhit te raken wanneer de temperaturen stijgen. Ze hebben last van hitte-uitputting als het boven de 90 ° F gaat. Daarom kunnen we een groot deel van de zuidelijke Verenigde Staten uitsluiten die routinematig temps ervaren over dit cijfer.
Roofdieren
Het wild heeft iets waar het gemiddelde konijn niet mee te maken heeft – roofdieren. Dat is ervan uitgaande dat je kat of hond er vredig mee leeft. Andere dieren zijn waarschijnlijk de grootste bedreiging voor gedomesticeerde dieren en onderdrukken elke hoop op overleving.
Roofdieren van konijnen, gedomesticeerd of wild, omvatten:
Daarom heeft het gedomesticeerde konijn veel obstakels te overwinnen. Het heeft die basisinstincten om gevaar te herkennen wanneer het het ziet, maar is waarschijnlijk minder gecamoufleerd dan in het wild geboren neven en nichten. De roofdieren kunnen een sneeuwwit konijn in het bos of in een veld gemakkelijker zien dan een bruin konijn. Dat is wat domesticatie deed voor onze huisdieren. Geen wonder dat een konijntje dat in het wild wordt vrijgelaten het niet lang zal overleven!
Vochtbehoefte
We zullen ronduit zeggen dat woestijnen geschikte plaatsen zijn voor een gedomesticeerd konijn om in het wild te overleven. Planten en dieren die op deze plaatsen leven, zijn speciaal aangepast aan de extreme omstandigheden. Ze zijn snel geëvolueerd om waterstress te beheersen. Konijntjes hebben dat niet. Een konijn heeft tussen de 0,75 en 2,3 gram water per pond nodig. Het is onwaarschijnlijk dat je zoveel vloeistof vindt op een plek die jaarlijks slechts 10 centimeter krijgt.
Voor alle duidelijkheid, het voedsel van een konijn voorziet in een deel van de vochtbehoefte van het dier. Het zal echter niet het verschil maken in deze habitats. Dat maakt het Amerikaanse zuidwesten ergens waar een gedomesticeerd konijn niet kon overleven.
Voedselvereisten
Een dier heeft ook een betrouwbare voedselbron nodig. Een typisch dieet bestaat uit klaver, grassen en andere houtachtige voedingsmiddelen. Je voert je konijn waarschijnlijk voornamelijk timothy hooi. Tenzij het gedomesticeerde konijn in de buurt van een landbouwveld woont, zal het het niet in het wild vinden. Het zijn echter opportunistische feeders en zullen veel voedsel een knabbel geven om te zien of het is eetbaar. Het vinden van een duurzame bron van goede voeding kan moeilijk zijn in het wild.
Veel planten zijn giftig voor konijnen. Ze omvatten wilde soorten, zoals Jakobskruiskruid, Dodelijke Nachtschade (de aanwijzing zit in de naam), Bloodroot en Larkspur. Giftige tuinplanten zijn Azalea’s, Narcissen, Tomaten en Lelietje-van-Dalen. Het feit dat konijnen eten wat ze kunnen vinden, is een factor tegen hen. Ze moeten misschien een slechte ervaring hebben voordat ze zich realiseren dat het niet veilig is. Hopelijk overleven ze het proces.
Laatste gedachten
Gedomesticeerde konijnen hebben de instincten van hun wilde tegenhangers om enkele van de uitdagingen te overleven waarmee ze waarschijnlijk buiten zouden worden geconfronteerd. Hun mogelijkheden worden echter beperkt door hun habitatbehoeften, vochtbehoeften en voedsel. Domesticatie heeft hen ook levende doelwitten gemaakt met kleuren die een schijnwerper op hen zetten voor hongerige roofdieren. Ze leven helaas meestal niet erg lang wanneer ze in het wild worden achtergelaten.
Aanbevolen afbeelding Credit: PublicDomainImages, Pixabay