We weten dat onze hondenvrienden onze stemmen herkennen omdat ze graag willen luisteren als we bellen. Maar heb je je ooit afgevraagd of katachtigen onze stemmen ook herkennen? Katten zijn immers berucht omdat ze niet opletten wanneer hun mensen spreken en doen alsof ze ons niet eens kennen. Dus, herkennen ze onze stemmen niet, of is er iets anders aan de hand?
Volgens een studie van de Universiteit van Tokio herkennen katten de stemmen van hun eigenaren! Ze kiezen er echter voor om je te negeren als je aan het praten bent (een verrassing voor geen enkele kattenouder). Benieuwd hoe dat komt? Lees dan verder terwijl we het afbreken!
De studie
In de studie uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Tokio, werden 20 katachtigen in hun normale thuisomgeving gehouden en speelden opnames van de stemmen van zowel hun eigenaren als vreemden gedurende acht maanden om te zien hoe ze zouden reageren. Over het algemeen ontdekten ze dat de katten op alle stemmen reageerden, maar de meeste reactie hadden op de stemmen van hun eigenaar. Geen van de katachtigen had echter openlijke reacties op de stemmen (zoals komen wanneer ze worden geroepen).
Dus, hoe kwantificeerden de onderzoekers hoe de katten reageerden? De reacties van de katachtigen werden gemeten door lichaamstaal te analyseren. Sommige van de reacties waar de onderzoekers naar keken, waren de beweging van de staart, oren en het hoofd, samen met verwijding van de ogen en de kat die in natura vocaliseerde. Het grootste deel van de reactie van een kat leek het hoofd of de oren naar de stem te bewegen, wat aangeeft dat deze werd gehoord. Daarnaast bleek uit de studie dat veel katten verwijde pupillen hadden wanneer de stemmen van hun eigenaren werden gehoord, wat een emotionele verandering betekende (zoals geluk of opwinding).
Verder hadden de katachtigen echter geen andere reacties op een van de stemmen. Dus je kat herkent je stem; ze reageren er gewoon niet op.
Dus, als je kat je herkent wanneer je zijn naam roept, waarom reageert hij dan precies niet? Geef geschiedenis en evolutie de schuld! Het is geen zekerheid, maar de theorie van de onderzoekers over het gebrek aan reactie van onze katachtige metgezellen kwam neer op hoe katten zo’n 9.000 jaar geleden werden gedomesticeerd. In tegenstelling tot honden die waren getraind om menselijke bevelen te gehoorzamen, kregen katten vrij spel.
Immers, katten hebben zich lang geleden vrijwillig aangemeld als ongediertevangers, terwijl honden werden gedomesticeerd en vervolgens specifiek werden gefokt om naar mensen te luisteren als we spreken. (En je hoeft niet naar mensen te luisteren als het je taak is om een muizenvanger te zijn!) Dus als je bedenkt dat die katachtigen zichzelf vrijwel hebben gedomesticeerd, is het logisch dat ze zichzelf aan niemand houden – zelfs hun eigenaren.
Afbeelding Credit: RJ22, Shutterstock
Laatste gedachten
Je favoriete katachtige herkent zeker je stem als je ermee praat. Het kan het gewoon niet echt schelen (wat je kunt wijten aan duizenden jaren van zelfdomesticatie en evolutie). Maar dat is de weg van katten – wie behoort immers tot wie in de relatie tussen kat en mens?
Blijf echter met je kat praten! Onze katten hebben de neiging om het leuk te vinden om met hen te praten (zoals blijkt uit die verwijde pupillen die in het onderzoek zijn waargenomen), zelfs als ze niet reageren. Bovendien, praten met uw huisdier komt u beiden ten goede!
