Geurhonden werden aanvankelijk gefokt om wild te vinden en te volgen, en ze zijn vooral bekend om hun fantastische reukvermogens. De groep omvat verschillende moderne rassen, waaronder Beagles, Basset Hounds, Bloodhounds en Teckels. Hoewel ze oorspronkelijk werden gebruikt voor de jacht, werken veel geurhonden nu als zoek-, reddings- en speurhonden. Geurhonden zijn ook ongelooflijk populaire huisdieren, omdat ze zijn gefokt om loyaal te zijn en goed overweg te kunnen met mensen. Beagles waren in 2021 de populairste rashonden in de VS. Teckels waren niet ver achter, kwamen binnen 10Þ.
Hoe werken de neuzen van geurhonden?
Omdat deze honden afhankelijk zijn van geur om wild te vinden en te volgen, hebben ze vaak grote neuzen en neusholtes die voldoende oppervlakte bieden voor geurmoleculen om over te stromen. De meeste hebben om dezelfde reden ook brede neusgaten. Veel geurhonden hebben slappe oren die geurmoleculen naar hun neus en mond waaieren om nog meer olfactorische input te bieden. De meeste hebben prominente wangen en natte jowls, waardoor de supersnuffelvaardigheden van de honden toenemen. Ook hebben verschillende geurhondenrassen korte poten, wat het voor deze honden gemakkelijker kan maken om geuren te volgen, omdat hun geluiden vaak relatief dicht bij de grond zijn.
Hoewel alle honden uitstekende reukzintuigen hebben, zetten geurhonden de snuffelcapaciteiten van veel andere rassen te schande. Terwijl de gemiddelde hond ongeveer 100 miljoen geurreceptoren heeft,1 Bloedhonden hebben tussen de 230 miljoen en 300 miljoen.2, 3 Zoals alle honden hebben geurhonden Jacobson’s of vomeronasale organen die feromonen detecteren en de informatie in deze chemicaliën rechtstreeks naar de hersenen communiceren. De vomeronasale openingen van honden bevinden zich achter hun snijtanden. Wanneer honden hun lippen krullen tijdens het snuiven, brengen ze geurmoleculen in contact met hun vomeronasale organen.
Terwijl mensen de neiging hebben om door de wereld te navigeren met behulp van zicht, vertrouwen honden grotendeels op geur. Het deel van het hondenbrein dat geur interpreteert en ermee werkt, is bij honden ongeveer 40% groter dan bij mensen. Geurhonden zijn beter dan de gemiddelde hond wat betreft snuffelvermogen. Deze honden kunnen zelfs aanhoudende geuren identificeren en geuren over water volgen. Het reukvermogen van de hond is zo scherp dat geurhonden zich beter aanpassen aan het verlies van het gezichtsvermogen dan mensen, omdat ze zo sterk afhankelijk zijn van geur om de wereld te begrijpen.
Wat zijn een paar soorten geurhonden?
Er zijn ongeveer 100 bestaande geurhondenrassen en verschillende zijn uitgestorven, zoals de Southern Hound en de Talbot Dog. Er is een goede variëteit in kenmerken zoals grootte en snelheid, omdat jagers over de hele wereld van oudsher selectief geurhonden hebben gefokt met kwaliteiten die het meest geschikt zijn voor lokale omstandigheden, wildopties en voorkeuren in jachtstijl.
Grand Bleu de Gascogne-honden zijn meestal vrij groot, met grote mannetjes die 251/2 inch tot 271/2 inch op de schouders bereiken. Sommigen kunnen meer dan 75 pond wegen. Grand Bleu de Gascogne honden zijn ontstaan in Frankrijk, waar aristocraten ze gebruikten voor de jacht op groot wild zoals herten en zwijnen.
Bluetick Coonhounds zijn directe afstammelingen van Grand Bleu de Gascone-honden gemengd met Engelse Foxhounds en verschillende andere rassen om snelle honden te creëren met tonnen uithoudingsvermogen en fantastische koude geurvaardigheden, ideaal voor het landschap van het Noord-Amerikaanse continent. Bluetick Coonhounds werden vaak gebruikt om wasberen te vinden, te achtervolgen en te boomen. Maar ze werkten ook in roedels om grotere dieren, zoals bergleeuwen en beren, neer te halen. Bluetick Coonhounds max op ongeveer 27 inch bij de schoft, en mannetjes wegen 55 tot 80 pond.
Porcelaine-honden zijn vrij zeldzaam, maar waren ooit ongelooflijk populaire jachthonden onder Franse aristocraten. Ze zijn 22 tot 23 centimeter lang en wegen 55 tot 62 pond, en ze werden ooit gebruikt om herten, zwijnen en klein wild te vinden en te achtervolgen. Vanwege de associatie van het ras met de aristocratie, hebben weinigen de Franse Revolutie doorstaan. De overlevende dieren werden gemengd met verschillende rassen, waaronder Gascon Saintongeois en Grey Harriers, om het moderne atletische, ruige Porcelaine-ras te creëren. Porcelaine-honden zijn in beperkte aantallen te vinden in Frankrijk, Italië, het VERENIGD KONINKRIJK, de VS en Canada.
Hoewel de oorsprong van Bloodhounds niet helemaal duidelijk is, lijken ze rond het midden van de 14e eeuw te zijn erkend als een apart type hond. Middeleeuwse jagers gebruikten deze grote, zware honden om groot wild te volgen, meestal terwijl ze aangelijnd waren. Roedelhonden wzou dan worden vrijgelaten om voor de daadwerkelijke moord te zorgen.
Het enthousiasme voor dit oude ras nam af naarmate de vossenjacht populairder werd dan langzamere jachten te voet. De interesse in deze honden nam toe in de jaren 1800 als gevolg van de groeiende populariteit van het fokken van honden. Het is onduidelijk wanneer Bloodhounds voor het eerst noord-Amerika bereikten, hoewel de AKC het ras in 1885 erkende. Het ras is al lang een favoriet bij wetshandhavingsinstanties in de VS, waar bloedhonden van oudsher worden gebruikt om naar mensen te zoeken.
Waar werken geurhonden?
Tegenwoordig werken geurhonden voornamelijk in wetshandhavings- en detectierollen. Bloedhonden zijn vaak populaire zoek- en reddingshonden in de VS vanwege hun ongelooflijke vaardigheden om mensen te volgen. Het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA) heeft zelfs een Beagle Brigade van werkhonden toegewezen aan luchthavens en andere toegangspunten om de invoer van mogelijk besmette landbouwproducten op te sporen en te voorkomen.
De brigade bestaat voornamelijk uit reddingsbeagles die getraind zijn om geuren zoals citrusvruchten en vlees op te sporen. Geurhonden kunnen ook medisch detectiewerk doen. Beagles (en andere rassen) kunnen worden getraind om kankercellen te detecteren door geur. Terwijl geurhonden een lage bloedsuikerspiegel en naderende epileptische aanvallen kunnen detecteren, blinken velen niet uit in servicewerk vanwege hun neiging om zich te fixeren op nieuwe en interessante geuren.
Voordelen van het werken met geurhonden
Het werken met geurhonden biedt diepgaande voordelen in elke situatie waarin een acuut reukvermogen voordelig is. Kleine geurhonden zoals Beagles zijn vaak goed geschikt voor detectiewerk omdat ze klein zijn, niet erg intimiderend en heel benaderbaar.
Bloedhonden zijn ongelooflijk populaire zoek- en reddingshonden vanwege hun vermogen om verloren mensen te vinden, vooral op landelijke en backcountry-locaties. Bloedhonden hebben verbluffende snuffelvaardigheden (een van de beste in de hondenwereld), en ze zijn ook buitengewoon zacht en zachtaardig, waardoor ze precies goed zijn voor het vinden en kalmeren van verloren mensen.
Veel van degenen die jagen en werken met geurhonden ontwikkelen sterke banden met de dieren. Jachthonden zijn van oudsher behandeld als gewaardeerde leden van het gezin in vele culturen. Het komt relatief vaak voor dat gepensioneerde geurhonden worden geadopteerd door hun handlers.
Nadelen van het werken met geurhonden
Hoewel geurhonden verbazingwekkende reukvermogens hebben, moeten ze nog steeds worden geleerd waar ze naar moeten snuffelen en hoe ze handlers moeten waarschuwen wanneer ze een gerichte geur hebben gedetecteerd. Niet alle geurhonden zijn geschikt voor het leven van een werkhond; slechts ongeveer driekwart van de gerekruteerde dieren doorloopt het trainingsprogramma voor landbouwproducten van de USDA voor honden.
Kleinere geurhonden zijn vaak niet de beste keuzes wanneer grote stukken grond moeten worden doorzocht. Hoewel veel van deze honden tonnen uithoudingsvermogen hebben, zijn ze niet zo snel als grotere herders- en sportrassen zoals Duitse herders en Labrador Retrievers.
Geurhonden hebben ook een beperkt werkleven, omdat ze fit genoeg moeten zijn om lange afstanden te lopen en comfortabel rond, over en onder obstakels te klauteren. De Beagle Brigade van de USDA heeft een verplichte pensioenleeftijd van 9 jaar oud voor al hun hondenofficieren.
Veelgestelde vragen (FAQ’s)
Welke geurhondenrassen zijn nu uitgestorven?
Veel rassen die nu zijn uitgestorven, verdwenen omdat ze werden gemengd met honden met andere kenmerken om dieren te creëren die beter geschikt zijn voor lokale omstandigheden en voorkeuren. Sommige rassen die door dit soort praktijken zijn verdwenen, zijn noordelijke en zuidelijke honden. Talbot Dogs waren witte geurhonden met korte poten en lange oren; bronnen suggereren dat ze leken op witte Bloedhonden. Talbot Dogs stierf uit in de 18Þ eeuw.
Vocaliseren geurhonden meer dan de meeste honden?
Hoewel het enigszins afhangt van specifieke raskenmerken, zijn de meeste honden over het algemeen enthousiaste vocalisators, met name rassen die zijn ontwikkeld om prooien en schors te achtervolgen om hun mensen te laten weten waar ze ze kunnen vinden. Als roedelhonden houden de meeste geurhonden ervan om zich bezig te houden met honden om hen heen, dus ze zijn vaak meer geneigd dan sommige huisdieren om te huilen of te blaffen als reactie op vergelijkbare vocalisaties van dieren in de buurt. Ze hebben ook de neiging om te blaffen wanneer ze worden opgewonden door een nieuwe geur – als gevolg van selectief fokken. Veel geurhonden hebben baat bij training omdat het vaak helpt om geschikte manieren te bieden om sommige van hun diepgewortelde gedrag te kanaliseren.
Conclusie
Geurhonden hebben verbazingwekkende snuffelvaardigheden. Terwijl de gemiddelde hond ongeveer 100 miljoen geurreceptoren heeft, hebben bloedhonden een verbluffende 230 tot 300 miljoen om op te vertrouwen. Goed getrainde geurhonden kunnen oude geuren identificeren en sporen over water volgen. Ze werden oorspronkelijk gebruikt als jachthonden, maar moderne geurhondenrassen ontwikkelden zich in de loop van de tijd als reactie op de beschikbaarheid van lokaal wild en voorkeuren voor de jachtstijl. Vanwege hun reukvaardigheden zijn de relaxte dieren populaire zoek- en reddings- en speurhonden.
Uitgelichte afbeelding Credit: DanaTentis, Pixabay