Epilepsie en epileptische aanvallen bij katten: oorzaken, tekenen & behandeling (antwoord van de dierenarts)

dierenarts onderzoekt de kat
Foto Dr. Kelly DeBaene

De informatie is actueel en up-to-date conform het laatste dierenartsenonderzoek.

Meer informatie »

Het zien van een kat die een aanval heeft, is een verontrustende ervaring voor elke katteneigenaar. Epileptische aanvallen, ook wel convulsies of toevallen genoemd, kunnen zich op verschillende manieren bij katten presenteren. Tijdens een aanval kwijlen sommige katten of trillen ze herhaaldelijk hun oren of oogleden tijdens het rusten. Soms gebeuren deze episodes plotseling en keert de kat snel terug naar normaal. In ernstigere gevallen kan een kat op zijn tong bijten, gewelddadig trillen, zichzelf in de lucht voortbewegen en het bewustzijn verliezen.

Als u er getuige van bent dat uw kat epileptische aanvallen van welke aard dan ook ervaart, is het belangrijk om uw kat door uw dierenarts te laten evalueren om de diagnose, oorzaak en of behandeling gerechtvaardigd is te bepalen.

verdeler-kat

Wat is kattenepidemie?

Epilepsie is een chronische aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende episodes van aanvalsactiviteit. De aanval zelf is een plotselinge toename van de elektrische activiteit van de hersenen, wat resulteert in een verscheidenheid aan zichtbare activiteit in het lichaam, waaronder onvrijwillige spiertrekkingen, tremoren of stuiptrekkingen. Bij epilepsie kan aanvalsactiviteit optreden bij individuele incidenten, of ze kunnen optreden in clusters. De aanvallen van een epileptische kat kunnen zeldzaam en willekeurig zijn, terwijl de aanvallen van een andere epileptische kat kunnen optreden met een regelmatig patroon.

Sommige katten hebben epileptische aanvallen omdat er een probleem in hun hersenen is (bijvoorbeeld een tumor of infectie), terwijl voor anderen een oorzaak voor de aanvallen niet detecteerbaar is. Epilepsie met een onbekende oorzaak wordt idiopathische epilepsie genoemd.  Hoewel idiopathische epilepsie bij katten kan voorkomen, komt het lang niet zo vaak voor bij een diagnose als bij honden. In plaats daarvan hebben de meeste katten epilepsie vanwege een probleem met hun hersenen, in tegenstelling tot honden, die vaker een systemisch probleem buiten de hersenen hebben dat hun epilepsie veroorzaakt.

Omdat de meeste gevallen van katteninstoot worden veroorzaakt door een ziekte in de hersenen, kunnen de diagnostische tests en behandelingen anders zijn dan bij honden.

dierenarts die de kat controleert
Afbeelding Credit: Andy Gin, Shutterstock

Wat zijn de tekenen van kattenepidemie en epileptische aanvallen?

De activiteit van aanvallen kan sterk variëren in ernst, duur en frequentie. Tijdens gegeneraliseerde of grand mal aanvallen kunnen katten hevig stuiptrekken, hun rug buigen, op hun tong bijten, vocaliseren en het bewustzijn verliezen. In deze gevallen kunnen de ledematen van een kat erg stijf worden of herhaaldelijk peddelen.

De kat kan ook de controle over zijn darmen en blaas verliezen. Grand mal aanvallen kunnen optreden als solitaire episodes of in clusters. De aanvalsepisoden zelf kunnen ongeveer 1-2 minuten duren. Een grand mal aanval die langer dan 5 minuten duurt, is een medisch noodgeval dat “status epilepticus” wordt genoemd. Als dit gebeurt, moet uw kat onmiddellijk door een dierenarts worden gezien.

Lees ook:   Wat is de optimale leeftijd om een Parrotlet mee naar huis te nemen?

Andere aanvallen kunnen minder intens zijn en kunnen zeer snel eindigen. Sommige eigenaren van gezelschapsdieren herkennen zelfs geen enkel probleem met hun katten. Het meest voorkomende type aanval bij katten zijn focale aanvallen, wat plotselinge veranderingen in elektrische activiteit zijn die optreden in een specifiek gebied van de hersenen versus de hele hersenen, zoals tijdens een gegeneraliseerde / grand mal-aanval.

Omdat slechts één specifiek gebied van de hersenen wordt beïnvloed tijdens een focale aanval, kan een kat slechts een beperkt bereik van aanvalsactiviteit vertonen. Subtiele tekenen van een focale aanval kunnen repetitieve spiertrekkingen van de oren of oogleden en flikkering van de snorharen zijn. Meer openlijke tekenen van een focale aanval kunnen zijn bijten in de lucht met hun mond (“vliegenbijten”), staart achtervolgen, botsen met objecten of zichzelf de lucht in stuwen.

Wat zijn de oorzaken van kattenepidemie en epileptische aanvallen?

In tegenstelling tot honden zijn de meeste oorzaken van epilepsie bij katten te wijten aan ziekte in de hersenen. In zeldzame gevallen kunnen kattenaanvallen worden veroorzaakt door een toxine- of stofwisselingsziekte (bijv. Lever- of nierziekte).

Wanneer de oorzaak van epilepsie zich in het hoofd bevindt, wordt dit beschouwd als intracraniële epilepsie. Voor primaire intracraniale epilepsie is er geen bepaalde oorzaak van epilepsie, dus het wordt als “idiopathisch” beschouwd. Katten met idiopathische epilepsie hebben de neiging om hun eerste aanvalsactiviteit te ervaren wanneer ze jongvolwassen zijn. Er lijkt geen bewijs te zijn van een genetische aanleg voor katachtige idiopathische epilepsie zoals bij honden.

Voor gevallen van secundaire epilepsie is er een structureel probleem in de hersenen, zoals ontsteking, infectie, tumor, trauma of aangeboren afwijking. Afhankelijk van het primaire probleem kan secundaire epilepsie gepaard gaan met andere symptomen, zoals koorts, lethargie, rusteloosheid of disccoördinatie.

Een veel voorkomende infectieuze oorzaak van epilepsie bij jonge of middelbare katten is feline infectieuze peritonitis (FIP). Deze virale infectie moet hoog op de lijst van differentiële diagnoses blijven staan bij een jonge of middelbare kat, vooral als ze andere vage tekenen van ziekte ervaren vóór het begin van aanvallen (bijv. Koorts, slechte eetlust, hoesten, braken, diarree).

dierenarts die de kat controleert
Afbeelding Credit: YULIYA Shustik, Shutterstock

Hoe zorg ik voor een kat met epilepsie?

Voor primaire (idiopathische) epilepsie waarvoor geen bekende oorzaak van de aanvallen is, kan uw dierenarts een anti-epileptische medicatie voorschrijven die op lange termijn aan uw kat moet worden gegeven. In sommige gevallen zijn de aanvalsepisoden mild en zeldzaam genoeg dat uw kat geen medicatie hoeft te krijgen. Het is erg handig om een logboek of dagboek bij te houden van aanvalsactiviteit dat u kunt delen met de dierenarts van uw kat, zodat zij de patronen van de aanvallen van uw kat volledig begrijpen.

Lees ook:   12 Spinnen Gevonden in Kentucky (Met Foto's)

Een van de belangrijkste punten om op te merken bij het starten van de behandeling voor de epilepsie van uw kat is dat het doel van de behandeling niet is om de aandoening te genezen, maar in plaats daarvan is het doel om de aanvallen onder controle te houden en hun frequentie te verminderen.

Als medicijnen gerechtvaardigd zijn, heeft uw dierenarts een paar behandelingsopties, waaronder fenobarbital, levetiracetam, zonisamide, gabapentine en pregabaline. Katten behandelen fenobarbital beter dan honden, die de neiging hebben om bijwerkingen met hun lever te ervaren wanneer ze dit medicijn gebruiken.

Het is belangrijk om een paar dingen op te merken bij het starten van anti-epileptische medicatie voorgeschreven door uw dierenarts. Volg altijd het etiket op de voet en let goed op de dosering en timing van de medicatie. Zorg ervoor dat je altijd voldoende medicatie hebt, zodat je geen gaten in de doses hebt. Breng uw dierenkliniek op de hoogte wanneer uw voorraad bijna op is, zodat ze voldoende tijd hebben om er zeker van te zijn dat ze het op voorraad hebben voordat u volledig opraakt. Elke gemiste dosis kan leiden tot een aanval.

Raadpleeg uw dierenarts als u geïnteresseerd bent in het geven van andere supplementen aan uw kat, omdat deze de aanvalsmedicatie van uw kat kunnen tegengaan.

verdeler-kat

Veelgestelde vragen (FAQ’s)

Wat moet ik doen als een kat een aanval heeft?

Hoewel aanvallen zo eng kunnen zijn om te zien, zijn ze geen medisch noodgeval, tenzij de kat een gegeneraliseerde / grand mal-aanval ervaart die langer dan 5-10 minuten duurt (status epilepticus). Als u ziet dat uw kat een aanval begint te krijgen, blijf dan kalm en probeer uw kat niet aan te raken, tenzij hij het risico loopt zichzelf te verwonden (bijvoorbeeld van een hoog oppervlak vallen zoals een trap of krabpaal of in de buurt van de rand van diep water). Als u uw kat probeert aan te raken tijdens zijn aanval, loopt u het risico per ongeluk gebeten of gekrabd te worden en uzelf ernstig te verwonden.

De meeste aanvalsepisoden duren 1-2 minuten. Hoewel dat klinkt als een lange tijd, nogmaals, het is zelden een medisch noodgeval. Als de aanval echter niet stopt en langer dan 5-10 minuten duurt, is uw kat in status epilepticus en moet hij meteen worden gezien voor dringende veterinaire zorg. Om uw huisdier veilig en snel naar het kantoor van de dierenarts te vervoeren, gebruikt u een dikke handdoek of deken om uw kat op te halen en losjes in te pakken voor vervoer.

Lees ook:   Waarom plassen honden op banden? Hondengedrag uitgelegd

Uw dierenarts zal meer willen weten over de recente aanvalsactiviteit van uw kat en de algemene gezondheidsgeschiedenis (bijv. Vaccingeschiedenis, levensstijl buitenshuis, voeding en andere symptomen naast aanvallen).

nebelung kat wordt gecontroleerd in een dierenkliniek
Afbeelding Credit: Juice Flair, Shutterstock

Wat kan er worden gedaan om de oorzaak van de aanvallen van een kat te bepalen?

Aangezien de meeste gevallen van kattenepidemie worden veroorzaakt door een ziekte in de hersenen van de kat, is het belangrijk om diagnostische tests uit te voeren om de onderliggende oorzaak te onderzoeken. Er worden vaak verschillende tests gedaan om de uiteindelijke diagnose te bereiken. In eerste instantie zal uw dierenarts waarschijnlijk aanbevelen om algemene bloed- en urinetests uit te voeren om te onderzoeken of er oorzaken zijn van de aanvallen buiten de hersenen.

In sommige gevallen kan uw dierenarts ook röntgenfoto’s en een abdominale echografie aanbevelen om mogelijke oorzaken van aanvallen buiten de hersenen verder te onderzoeken.

In veel gevallen kunnen geavanceerde beeldvorming zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en computer-assisted tomografie (CT) scans worden gedaan om gedetailleerde beelden van de structuur van de hersenen vast te leggen. Deze beeldvormingstechnieken zijn vooral belangrijk bij het diagnosticeren van bepaalde oorzaken van epilepsie, zoals tumoren.

Wat zijn de opties voor de behandeling kat met epilepsie?

Er zijn verschillende behandelingsopties voor katteninstoot. Als uw kat stabiel is maar regelmatig epileptische aanvallen heeft, kan uw dierenartscribe een anticonvulsieve medicatie en eventuele aanvullende behandeling voor het onderliggende geval. Als de aanvallen van uw kat zeldzaam zijn (minder dan eens in de 6-8 weken), heeft hij mogelijk geen medicatie nodig.

In alle gevallen is het nuttig om een dagboek bij te houden van de aanvalsactiviteit van uw kat, zodat u uw dierenarts kunt raadplegen als de aanvallen frequenter lijken te worden (of ze al medicijnen gebruiken).

Zodra uw kat medicatie voor zijn epilepsie krijgt voorgeschreven, is het belangrijk om de specifieke instructies van uw dierenarts op te volgen, omdat veel van de anticonvulsieve medicijnen zich in het lichaam moeten opbouwen om effectief te worden en te blijven. Het veranderen van de dosis of het plotseling stoppen van de medicatie kan ertoe leiden dat de aanvallen van uw kat terugkeren of verergeren.

bange kat met zijn baasje
Afbeelding Credit: Jaromir Chalabala, Shutterstock

verdeler-kat

Conclusie

Hoewel aanvallen bij hun katten een zeer enge ervaring kunnen zijn voor katteneigenaren om te ervaren, kunnen veel katten met epilepsie worden beheerd met een juiste diagnose en behandeling. Als uw kat regelmatig epileptische aanvallen heeft, is het belangrijk om de details van de aanvalsactiviteit bij te houden en uw kat door een dierenarts te laten evalueren om een nauwkeurige diagnose en behandelingsaanbevelingen te ontvangen.


Uitgelichte afbeelding Credit: M. Arkhipov, Shutterstock