Colloïdaal zilver voor honden: veiligheid, gebruik, & risico’s

geconcentreerd vloeibaar colloïdaal zilver wordt verdund in glas water

Colloïdaal zilver is een suspensie van kleine deeltjes zilver in een medium zoals water, een gel of een crème. Deze remedie heeft zogenaamd gezondheidsvoordelen en wordt al eeuwenlang gebruikt als een alternatieve therapie. Colloïdaal zilver wordt echter als controversieel beschouwd vanwege de onveilige status die door de FDA wordt gegeven en het dubieuze gebruik ervan in de moderne geneeskunde. Maar hoe verhoudt dit zich tot de diergeneeskunde? Kan colloïdaal zilver worden gebruikt voor honden? Is het veilig? Dit artikel onderzoekt de veiligheid, het gebruik en de risico’s van colloïdaal zilver voor honden.

scheidingshond

Hoe werkt het?

wetenschapper werkzaam in een laboratorium
Afbeelding credit: Alexander Raths, Shutterstock

Degenen die geloven in de voordelen van colloïdaal zilver beweren dat het antibacteriële eigenschappen heeft die infecties kunnen bestrijden, vooral als het topisch op de huid wordt geplaatst. De manier waarop colloïdaal zilver werkt, is echter nooit bewezen. De theorie is dat het zilver in de suspensie zich zal hechten aan verschillende bacteriën door zich te verbinden met het eiwit op hun celwanden en de bacteriën te deactiveren.

Hierdoor kunnen de zilverionen in de cellen zelf terechtkomen, waar ze het DNA van de bacterie kunnen beschadigen en hun dood kunnen veroorzaken. Er wordt ook gespeculeerd dat zilver op dezelfde manier een eiwit kan inactiveren dat in virussen wordt aangetroffen. Sommige diepgaande studies hebben de eigenschappen van colloïdaal zilver onderzocht en onderzoek suggereert dat het enkele antibacteriële en antiseptische eigenschappen heeft. Dit wordt echter in de meeste omstandigheden niet als voldoende bewijs voor de FDA beschouwd.

Er is een studie geweest die aantoonde dat colloïdaal zilver, wanneer het topisch op de huid werd aangebracht, effectief was in het voorkomen dat klonten bacteriën, biofilm genaamd, infecties veroorzaakten. Topisch colloïdaal zilver is gunstig voor de mens wanneer het wordt aangebracht op wonden of brandwonden om infecties te voorkomen, maar zelfs de actuele toepassing van colloïdaal zilver wordt besproken.

Slechts één studie kon worden gevonden bij het onderzoeken van dit artikel dat verwijst naar het gebruik van colloïdaal zilver in de diergeneeskunde. Daarom wordt colloïdaal zilver niet gebruikt in de diergeneeskunde en is het alleen verkrijgbaar in vrij verkrijgbare producten.

Lees ook:   Kunnen honden rijst eten? Dierenarts beoordeelde risico's en voordelen

Wat zijn de verschillende soorten colloïdaal zilver?

Colloïdaal zilver is er in verschillende vormen, waaronder actuele en orale innamepreparaten.

Topische preparaten van colloïdaal zilver omvatten:

  • Crèmes
  • Zalf
  • Geïmpregneerde verbanden (verbanden met colloïdaal zilver al erop)
  • Gel

Orale preparaten van colloïdaal zilver omvatten:

  • Druppels
  • Levensmiddelenadditieven
  • Tabletten
  • Capsules
  • Sprays

Deze vormen van colloïdaal zilver worden vaak andere namen genoemd, zoals zilverhydrosolzilver of zilverwater. Ze zijn online te vinden of in holistische gezondheidswinkels voor huisdieren. Vergeet niet dat geen van deze zijn gereguleerd en dat de hoeveelheid colloïdaal zilver enorm kan variëren, zelfs tussen batches van hetzelfde product. Sommige bevatten zeer lage concentraties colloïdaal zilver, meestal variërend van 10 tot 30 delen per miljoen.

Waarom wordt colloïdaal zilver gebruikt voor honden?

medische behandeling van zieke huskyhond in dierenkliniek
Afbeelding Credit: Pressmaster, Shutterstock

Rapporten over colloïdaal zilver dat kanker, huidaandoeningen, spijsverteringsproblemen en problemen waarmee honden vaak worden geconfronteerd, zoals allergieën, behandelen, zijn allemaal gemaakt. Studies waarnaar hierboven wordt verwezen, bespreken de effectiviteit van actueel colloïdaal zilver bij het genezen van lastige verwondingen zoals brandwonden. Er zijn echter niet genoeg studies gedaan om het gebruik van colloïdaal zilver in de diergeneeskunde mogelijk te maken.

Zelfs in de menselijke geneeskunde heeft geen enkele studie het gebruik van colloïdaal zilver ondersteund (met name via inname) voor de behandeling van een van deze ziekten. Bovendien is de diergeneeskunde zo geavanceerd dat eventuele voordelen die een hond zou kunnen krijgen van colloïdaal zilver veel effectiever en veiliger kunnen worden gerepliceerd met behulp van moderne antibiotica en andere behandelingen.

De risico’s van het gebruik van colloïdaal zilver voor uw hond wegen op tegen de vermeende voordelen. Hoewel colloïdaal zilver en zijn verschillende vormen op grote schaal op internet worden verspreid, is het beter om niet het risico te lopen meer schade toe te brengen aan uw hond als hij een gezondheidsprobleem heeft. Zoals elk medicijn, als u colloïdaal zilver op uw hond wilt proberen, bespreek het dan met uw dierenarts voordat u keuzes maakt.

Lees ook:   6 hondenrassen vergelijkbaar met Akitas (met foto's)

verdeler-poot

Risico’s van colloïdaal zilvergebruik bij honden

Topisch colloïdaal zilver brengt niet veel risico’s met zich mee zoals oraal colloïdaal zilver dat wel doet. Topisch gebruikt, tenzij uw hond actief het colloïdale silv likteh off, het is onwaarschijnlijk dat het significante problemen veroorzaakt. Omdat het echter niet door de FDA is goedgekeurd, raden we u af om colloïdaal zilver op uw hond te gebruiken.

Het is wanneer colloïdaal zilver wordt ingenomen dat het een risico wordt. Colloïdaal zilver is giftig en veroorzaakt niet alleen schade aan organen en andere systemen in het lichaam, maar kan ook het delicate microbioom in de darm van uw hond beschadigen. Dit kan spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals braken en diarree, waarvan sommige langdurig kunnen zijn, en het kan ook hun DNA beïnvloeden.

Giftigheid

Zwarte hond braken
Afbeelding Credit: Mumemories, Shutterstock

In extreme gevallen kan colloïdale zilvertoxiciteit orgaanschade en zelfs de dood veroorzaken. Door de opbouw van zilveren nanodeeltjes in de organen (waaronder de nieren, hersenen, lever, longen en milt), kan schade aan al deze en meer optreden. Neurologische problemen, waaronder epileptische aanvallen, en problemen met spierbewegingen en orgaanfuncties kunnen optreden. Zelfs misvormingen kunnen optreden bij dieren die worden blootgesteld aan hoge niveaus van colloïdaal zilver.

Ik heb gehoord dat colloïdaal zilver je hond blauw kan maken! Is dit waar?

Een van de vele dingen die herhaaldelijk naar voren komt wanneer we het hebben over colloïdaal zilver is een aandoening die Argyria wordt genoemd. Argyria wordt veroorzaakt door de opbouw van zilver in het lichaam, dat zich in de huid afzet, waardoor het blauw wordt. Naast afzettingen in de huid kan zilver zich ophopen in andere lichaamssystemen zoals de lever, nieren en darmen.

Grote hoeveelheden zilver moeten worden ingenomen om dit te veroorzaken, maar omdat de hoeveelheid zilver in colloïdale zilverpreparaten voor huisdieren ongereguleerd is, bestaat de kans dat de dosering hoog genoeg is om Argyria bij uw hond te veroorzaken.

Geneesmiddelinteracties

eigenaar die medicijntablet aan zijn zieke hond geeft
Afbeelding credit: Creative Cat Studio, Shutterstock

Als uw hond andere medicijnen gebruikt, wordt het ten zeerste aangeraden om hem geen colloïdaal zilver te geven. Colloïdaal zilver interageert met verschillende geneesmiddelen die honden nemen, zoals levothyroxine voor schildklieraandoeningen en andere antibiotica, zoals penicilline. Als het tegelijkertijd wordt ingenomen, kan colloïdaal zilver voorkomen dat deze medicijnen werken zoals ze zouden moeten werken.

Lees ook:   Cane Corso Poedel Mix: Gids, Foto's, Zorg & Meer

Veelgestelde vragen (FAQ’s)

Sommige alternatieven voor colloïdaal zilver gebruiken ook zilver, maar ze hebben verschillende zilverionen, wat betekent dat de effecten en acties van het zilver anders zijn. Wondverbanden bevatten bijvoorbeeld zilversulfadiazine, een ander zilver-nanomateriaal.

Zilversulfadiazine is effectief in het voorkomen van infectie in wonden en brandwonden of na complexe procedures zoals huidtransplantaties bij mensen. Deze zijn bestudeerd en verschillen van colloïdaal zilver. Hoewel zilveren verbanden vandaag de dag nog steeds in de geneeskunde worden gebruikt, zijn er meer behandelingen beschikbaar die net zo effectief of zelfs effectiever zijn.

Hoe kan colloïdaal zilver nog steeds worden verkocht als het gevaarlijk is?

Colloïdaal zilver kan nog steeds worden verkocht omdat het is gebrandmerkt als een homeopathisch middel of als een voedingssupplement, wat betekent dat ze niet FDA-geregistreerd zijn en dat niet hoeven te zijn. Dit geldt hetzelfde voor diergeneeskundig gecollodiceerd colloïdaal zilver; omdat het is geclassificeerd als een alternatieve therapie of een supplement, hoeft het niet te worden gereguleerd.

scheidingshond

Conclusie

Het komt erop neer dat colloïdaal zilver onveilig is voor honden. Colloïdaal zilver heeft enkele gerapporteerde voordelen, met name voor actuele toepassingen zoals brandwondengenezing. Er zijn echter effectievere behandelingen beschikbaar, vooral met de vooruitgang in de diergeneeskunde. Daarom zullen honden die lijden aan brandwonden of andere huidaandoeningen specifieke behandelingen krijgen voorgeschreven die zijn goedgekeurd door dierenartsen.

Het is nooit een goed idee om uw hond colloïdaal zilver oraal te geven, omdat zelfs preparaten die voor dierlijke consumptie worden verkocht, enorm verschillende niveaus van colloïdaal zilver kunnen bevatten. Totdat er meer onderzoek is gedaan naar colloïdaal zilvergebruik in de veterinaire wereld, wordt het niet aanbevolen om het in welke vorm dan ook aan uw hond te geven. Als u medicijnen bij uw hond wilt introduceren, raadpleeg dan uw dierenarts.


Uitgelichte afbeelding Credit: samray, Shutterstock